ŚWIADOMOSC, PODŚWIADOMOSC , NADŚWIAODMOSC
Podświadomość, nadświadomość i świadomość tworzą jaźń.
Świadomość to praca w częstotliwościach Beta,
podświadomość – częstotliwości Alfa,
nadświadomość – wysokie częstotliwości Teta.
Faza głębokiego snu (nieświadomość) – częstotliwości Delta.
Umysł nieświadomy – określenie stosowane dla opisania innych niż logiczne, schematyczne, świadome moce umysłu. Umysł nieświadomy to poziomy podświadomości i nadświadomości.
Świadomość umożliwia funkcjonowanie w świecie ludzkim, materialnym, doczesnym, w teraźniejszości, zbieranie doświadczeń, komunikowanie się. Świadomy umysł to zaledwie około 5 - 7% zdolności naszego umysłu. Na poziomie świadomym kreujemy siebie, swoje postawy, zmieniamy osobowość, decydujemy co chcemy robić, co przyjmujemy, a co odrzucamy.
Dzięki świadomości możemy wpływać na podświadomość. Nadświadomość zaś przenika zarówno świadomość jak podświadomość i może być utożsamiana z duszą.
Podświadomość jest odpowiedzialna za kontrolę autonomicznych funkcji organizmu. Stanowi bazę danych gromadzącą zapis wspomnień, doświadczeń, informacji, wiedzy. To zbiór schematów myślowych, wniosków, ocen, tworzących programy, według których automatycznie reagujemy na rzeczywistość. Jest utożsamiana z twórczą, kreatywną, spontaniczną, impulsywną i swobodną nieograniczoną naturą, źródłem wyobraźni.
Funkcjonuje w sposób przypadkowy, działa odtwórczo. Zdolność analizy, syntezy i oceny faktów należy do funkcji świadomości.
Nadświadomość jest określana jako jaźń łączącą umysł z wyższą energią umożliwiającą doznawanie oświecenia, oczyszczenia, wyższych wibracji duchowych, natchnień.
Wyższa, duchowa natura umysłu wykraczająca poza wibracje związane z niskimi (podświadomymi) energiami (np. lęk, obawa, smutek). utożsamiana z duchowym prowadzeniem, z duchowością, z wyższym ja.
Nadświadomości jako sferze symbolizującej boską, duchową część Ja, jest przypisywana rola nadrzędna. To stan oświecenia, w którym mamy dostęp do energii duchowej, wznosimy się, oczyszczamy energetycznie.
Kontakt z nadświadomością można uzyskać przez praktykowanie medytacji, afirmacji, podnoszenie wibracji duchowych, a obniżenie świadomych, umysłowych, wyciszenie, wyzbycie się oskarżania, osądzania, lęków, zagłębiania w emocjach, które obniżają nasze wibracje.
To czyste intencje, prawda, prawość, dobro. Z nadświadomości pochodzą komunikaty niezależne od naszej woli czy doświadczeń życiowych.
O ile komunikaty z podświadomości popierane są uczuciami lęku, niepokoju, obaw, czy innymi negatywnymi odczuciami pojawiającymi się w obrębie ciała, o tyle komunikatom z nadświadomości towarzyszy uczucie spokoju, euforii, błogości, są jasne, czytelne (oświecenie) dają poczucie bezpieczeństwa, pewność, że jesteśmy na właściwej drodze.
Świadomość jest utożsamiana z naszą tożsamością, osobowością i charakterem.
Podświadomość z naszą mroczną stroną duszy, posługuje się swoim własnym specyficznym językiem obrazów, symboli, ukrytych znaczeń.
Nadświadomość z duchowością, wyższym ja, duszą.
Podświadomość jest utożsamiana z najgłębszą, mroczną częścią naszego Ja.
Oba, świadomy i nieświadomy, umysły działają jednocześnie.
Każdej z tych części jest przypisany inny poziom drgań. Podświadomości niskie częstotliwości, nadświadomości wysokie. Świadomie działamy na falach Beta, zaś podświadomość i nadświadomość czyli stan nieświadomości drgają w falach Alfa.
Niskie wibracje stanu Beta, (umysłowe) to wysokie wibracje duchowe. W tym stanie nawiązujemy kontakt z nieświadomą częścią Ja.
Jeśli działamy w ciągłym stresie, zagłębiając się w negatywne emocje, wyłącznie w sprawy świata materialnego poziom drgań fal Beta wzrasta, co powoduje, że zagłuszamy fale Alfa, odcinamy się od nich na poziomie świadomym.
W stan Alfa wchodzimy codziennie przed zaśnięciem, w fazie głębokiego relaksu.
Troistość umysłu zapewnia nam pełną realizację siebie na wszystkich planach.
Nadświadomość zapewnia kontakt z naszym duchowym ja, podążanie drogą rozwoju duchowego, realizowanie planu rozwoju duchowego. Według teorii Radykalnego Wybaczania zapewnia nam kontakt ze światem Boskiej Prawdy (Colin Tipping „Radykalne Wybaczanie”).
Umysł świadomy, jest łącznikiem między światem zewnętrznym, fizycznością, a instynktem, duchem i energią kosmiczną (duchową). Znajduje się w centrum, jest równoważnią między dwoma stanami świadomości i materii.
Jest jak ocean – do końca niezbadana, pozostająca tajemnicą. Zawsze czujna, nigdy nie śpi, dostrzega i zapamiętuje wszystko, nieustannie przetwarzając tysiące informacji, wpływając na nasze postrzeganie świata.
Podświadomość nie ocenia, jest neutralna – ani dobra, ani zła w swojej istocie.
Podświadomość – termin wprowadzony do psychologii przez Dessoira często błędnie utożsamiany z pojęciem przedświadomości w teorii Zygmunta Freuda. W polskich tłumaczeniach dzieł Freuda niekiedy (obok terminu pozaświadomość) występuje pojęcie nieświadomości.
Terminu tego używał niekiedy także Jung, odnosząc się do głębszej warstwy nieświadomości indywidualnej.
Obszar nieświadomości indywidualnej w terminologii Junga nazywany jest cieniem indywidualnym.
W każdym z nas istnieje pewna centralna świadomość- nazywana m. in. "świadomością ukrytą", "świadomością subiektywną", "ego". W psychiatrii najczęściej używa się określenia "nieświadomość". Aby uniknąć pomylenia ze stanem braku świadomości mówimy o "podświadomości".
Podświadomość jest nieograniczonym obszarem przekonań globalnych, informacji i danych o świecie, które zbiera poza naszą świadomością.
To chaos, zbiór danych, które także na poziomie nieświadomym są łączone w podzbiory, uzupełniają się i wpływają na siebie tworząc przekonania.
Podświadomość nie ocenia tego co myślimy i w co chcemy wierzyć, rolą podświadomości jest zapisywanie i przechowywanie informacji.
Przekonania są bazą dla naszych motywów działania i poglądów, kształtują paradygmaty, łączą się, tworząc percepcję i podświadome programy.
Główne zadania podświadomości:
-wewnętrzny system sterujący wszystkimi funkcjami życiowymi organizmu
-baza danych, informacji zbieranych bezustannie.
Umysł świadomy potrafi klasyfikować informacje, oceniać je, przetwarzać i wyciągać wnioski, podświadomość zaś tylko i wyłącznie je przechowuje, zapamiętuje i odtwarza.
Świadomość – zbiór cech nabytych, wypracowanych przez kontakt ze światem zewnętrznym.
Podświadomość jest początkiem i końcem wszystkiego. Stanowi swoistą osobowość umysłu kształtowaną przez predyspozycje wrodzone, pokoleniowe.
To także duchowość, zdolność do nieświadomego, jednoczesnego, wielozmysłowego i znaczeniowego opisywania Ja, określającego tożsamość.
Nieświadomego – dziejącego się automatycznie, poza świadomością kontrolującą proces.
Jednoczesnego – istniejącego poza czasem, wielowątkowego (zestawiającego jednocześnie wspomnienia przeszłości, realiów teraźniejszości, oczekiwań co do przyszłości)
Wielozmysłowego – pojmowanego poprzez zestawienie obrazów, dźwięków, wielkości, umiejscowienia w przestrzeni, zapachu i smaku.
Znaczeniowego – poprzez dopisywanie znaczenia na podstawie wyrobionych wniosków, rozumienia kontekstu sytuacji, oraz przypisywanie sobie odpowiedniej roli, czyli – jaka jest moja rola w sytuacji? Jaka postawa jest dla mnie najwłaściwsza?
Określającego tożsamość – czyli dającego odpowiedź na pytania: kim ja jestem w konkretnej sytuacji? Jak jestem odbierany? Co sobą komunikuję? Co chcę przekazać? Do czego dążę? Co jest dla mnie ważne?
Umysł jest czymś więcej niż wyłącznie samooceną, świadomością czy podświadomością, czymś więcej niż własną tożsamością, jednak wszystkie te czynniki przenikając się i współdziałając tworzą istotę naszego ja.
Odbieramy rzeczywistość kształtowaną poprzez nasze paradygmaty, zarówno te podstawowe, fundamentalne, jak i te zmienne, wśród których najczęściej zachodzi przesunięcie.
Samoocena jest wypadkową procesów zachodzących w podświadomości, a świadomość poprzez interpretację informacji zwrotnych wpływa na przekonania.
Nasza podświadomość wymusza na nas podejmowanie decyzji zgodnych z pierwotnym, często nieuświadomionym systemem przekonań.
Chcąc zmienić swoje życie skutecznie powinniśmy zrozumieć zasady jej działania i rozpocząć pracę z własnymi przekonaniami na poziomie podświadomym.
Świadomość
Umożliwia funkcjonowanie w świecie ludzkim, w teraźniejszości, a także zbieranie informacji i komunikowanie się z innymi.
Jest jednak ograniczona, gdyż zdolna jest skupiać się tylko na około siedmiu rzeczach naraz, pomimo, że w każdej chwili odbieramy setki danych – resztę magazynuje podświadomość.
Na poziomie świadomym kreujemy siebie, swoje postawy, zmieniamy osobowość, decydujemy co chcemy robić, co przyjmujemy, a co odrzucamy.
Posiada wolną wole.
Ucząc się nowych rzeczy angażujemy świadomość, gdy robimy coś nawykowo działa podświadomość.
Świadomość potrafi oceniać i porównywać. Robimy to bardzo często. Dzięki temu wiemy, co dla nas dobre, a co niekoniecznie. Kiedy docierają do nas bodźce ze świata zewnętrznego, zazwyczaj podlegają one ocenie i interpretacji. To właśnie zadanie świadomości. Zobaczyć, porównać i uświadomić sobie.
Jest praktycznie pozbawiona pamięci. Działa w teraźniejszości.
Nie ma przyzwyczajeń. Reagując korzysta z programów podświadomości.
Nie odczuwa. Natomiast potrafi myśleć logicznie, rozwiązywać zadania, określać i nazywać przedmioty.
Działa w czasie.
Podświadomość
Nie ma własnej woli. Nie ocenia. Nie analizuje. Działa wg tego czego została nauczona. Można ją przyrównać do komputera, który potrafi doskonale organizować, przetwarzać informacje i wykonywać polecenia. Jednak bez polecenia jest bezużyteczna. Nie krytykuje, wykonuje wszystkie polecenia świadomości. Dlatego niektórzy sądzą, że podświadomość sama w sobie jest idealna. To prawda, działa doskonale, tylko nie zawsze ma wprowadzone doskonałe programy.
Nie ocenia tego co odbiera, jednak słucha uważnie świadomości. Świadomość mówi, jakie zdarzenia są ważne, a jakie nieważne. I właśnie w ten sposób podświadomość stopniuje wartość rzeczy i zdarzeń w pamięci. Ważne dla świadomości jest to, co jest „mocne”, czyli robi wrażenie. To najczęściej zapada mocno w pamięć. Rzeczy uznane za nieważne i mało istotne, są w pamięci, jednak trudno je sobie przypomnieć i nie wpływają zbytnio na zachowanie. Ponieważ przy ich zapamiętywaniu, było mało energii. Inaczej sprawa ma się z szokującymi wydarzeniami. Przy tych energii jest pełno (i to niezbyt pozytywnej energii, jednak silnej). Dlatego takie zdarzenie jest uznawane za „ważne” i wpływa znacząco na późniejsze działania podświadomości. Przykładowo szok potrafi spowodować głęboki uraz.
M.F.Long przyrównał system pamięci do sieci pajęczej, po której porusza się podświadomość. Wszystkie zdarzenia, są jak muchy. Jedne większe, inne mniejsze. Jedne są ciężkie inne lekkie, jednak wszystkie są w tej samej sieci. Nie ważne jest kiedy się działa dana rzecz, ważne jest, czy jest duża.
To wielki magazyn pamięci, który zapamiętuje wszystkie nasze doświadczenia, wspomnienia, przeżycia, uczucia i emocje z nimi związane. Przechowuje dosłownie wszystko czego doświadczyliśmy, nawet jeśli świadomie tego nie zarejestrowaliśmy.
Jest odpowiedzialna za odczuwanie – fizyczne i emocjonalne. Dzięki niej czujemy radość, podniecenie, strach, ból, łaskotanie. Uczucia są zależne od programów jakie posiada.
To baza przyzwyczajeń, nawyków, programów, przekonań, które zostały w niej zakodowane. Ma to swoje źródło w obejrzanych filmach, przeczytanych książkach, przeprowadzonych rozmowach, sposobie wychowania, kulturze itp.
Podświadomość boi się zmian, czuje się bezpiecznie w programach (przekonaniach), które dobrze zna, nawet jeśli są niekorzystne.
W przeciwieństwie do poziomu świadomego, podświadomość jest bardzo chłonna, gdyż rejestruje wszystko co nas otacza.
Utożsamiana jest z twórczą, kreatywną, spontaniczną, impulsywną i swobodną nieograniczoną naturą, źródłem wyobraźni.
To centrum dowodzenia. Odpowiada za wszystkie podstawowe procesy zachodzące w ciele. Kontroluje bicie serca, mięśnie, oddech itp.
Ucząc się korzystamy ze świadomości. Gdy coś zostanie w pełni opanowane przechodzi pod kontrolę podświadomości.
Nadświadomość
Wyższa, duchowa natura umysłu łącząca umysł z wyższą energią umożliwiającą doznawanie oświecenia, oczyszczenia, inspiracji, przewodnictwa, wyższych wibracji duchowych.
Jest źródłem inspiracji w tworzeniu czegoś wyjątkowego, jest czysta, pozbawiona negatywnych energii (np.: lęk, obawa, smutek, zniecierpliwienie, podniecenie)
Z nadświadomości pochodzą komunikaty niezależne od naszej woli czy doświadczeń życiowych. Inaczej także zwana jest głosem intuicji, który nas prowadzi przez życie, daje nam wskazówki, porady ostrzeżenia. Aby być otwartym na intuicję, trzeba być na odpowiednim poziomie wibracji energii.
UWAGA
O ile komunikaty z podświadomości popierane są uczuciami lęku, niepokoju, zdenerwowania, podniecenia, rządzy czy innymi negatywnymi odczuciami, o tyle komunikatom z nadświadomości towarzyszy uczucie spokoju, błogości, są jasne, dają poczucie bezpieczeństwa, pewność, że jesteśmy na właściwej drodze.
Krótko mówiąc:
Świadomość jest utożsamiana z naszą tożsamością, osobowością, charakterem,
Podświadomość z naszą mroczną stroną duszy, przekonaniami,
Nadświadomość z duchowością, lepszą stroną osobowości, wyższym Ja, duszą.
Komunikacja pomiędzy poziomami
Umysł świadomy nie ma bezpośredniej możliwości komunikacji z nadświadomością. Może to zrobić jedynie poprzez podświadomość, która jest zdolna przesłać komunikat. Aby to było możliwe, podświadomość musi być na tyle oczyszczona z negatywnych programów, by czuła się bezpiecznie i widziała korzyści z komunikacji z nadświadomością.
